杜甫·唐
清秋幕府井梧寒,
独宿江城蜡炬残。
永夜角声悲自语,
中天月色好谁看。
风尘荏苒音书绝,
关塞萧条行路难。
已忍伶俜十年事,
强移栖息一枝安。
杜甫·唐
湖南为客动经春,
燕子衔泥两度新。
旧入故园尝识主,
如今社日远看人。
可怜处处巢居室,
何异飘飘托此身。
暂语船樯还起去,
穿花贴水益沾巾。
杜甫·唐
带甲满天地,
胡为君远行。
亲朋尽一哭,
鞍马去孤城。
草木岁月晚,
关河霜雪清。
别离已昨日,
因见古人情。
杜甫·唐
孤雁不饮啄,
飞鸣声念群。
谁怜一片影,
相失万重云。
望尽似犹见,
哀多如更闻。
野鸦无意绪,
鸣噪自纷纷。
王维·唐
寂寞掩柴扉,
苍茫对落晖。
鹤巢松树遍,
人访荜门稀。
绿竹含新粉,
红莲落故衣。
渡头烟火起,
处处采菱归。
白居易·唐
昔年八月十五夜,
曲江池畔杏园边。
今年八月十五夜,
湓浦沙头水馆前。
西北望乡何处是?
东南见月几回圆。
临风一叹无人会,
今夜清光似往年。
白居易·唐
君赋此诗夜,
穷阴岁之余。
我和此诗日,
微和春之初。
老知颜状改,
病觉肢体虚。
头上毛发短,
口中牙齿疏。
一落老病界,
难逃生死墟。
况此促促世,
与君多索居。
君在浙江东,
荣驾方伯舆。
我在魏阙下,
谬乘大夫车。
妻孥常各饱,
奴婢亦盈庐。
唯是利人事,
比君全不如。
我统十郎官,
君领百吏胥。
我掌四曹局,
君管十乡闾。
君为父母君,
大惠在资储。
我为刀笔吏,
小恶乃诛锄。
君提七郡籍,
我按三尺书。
俱已佩金印,
尝同趋玉除。
外宠信非薄,
中怀何不摅。
恩光未报答,
日月空居诸。
磊落尝许君,
局促应笑予。
所以自知分,
欲先歌归欤。
李商隐·唐
恐是仙家好别离,
故教迢递作佳期。
由来碧落银河畔,
可要金风玉露时。
清漏渐移相望久,
微云未接过来迟。
岂能无意酬乌鹊,
惟与蜘蛛乞巧丝。
李煜·唐
无言独上西楼,
月如钩。
寂寞梧桐深院锁清秋。
剪不断,
理还乱,
是离愁。
别是一般滋味在心头。
(一般 一作:一番)
杜牧·唐
雨过一蝉噪,
飘萧松桂秋。
青苔满阶砌,
白鸟故迟留。
暮霭生深树,
斜阳下小楼。
谁知竹西路,
歌吹是扬州。
回乡偶书的偶书是随便写的。偶:说明诗写作得很偶然,是随时有所见、有所感就写下来的。
回乡偶书二首【作者】贺知章 【朝代】唐其一少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰。儿童相见不相识,笑问客从何处来。其二离别家乡岁月多,近来人事半消磨。惟有门前镜湖水,春风不改旧时波。
回乡偶书是指《回乡偶书二首》,是人教版、部编版二年级上册语文课本上的古诗。作者为唐代诗人贺知章。
《登鹳雀楼》这首古诗表达了诗人对自然风景的喜爱之情,这首诗描写了登高望远的情景,道出了要站得高才能看得远的哲理,从中表现出诗人不凡的胸襟和抱负,反映了盛唐时期人们昂扬向上的进取精神。
不是,黄鹤楼位于武汉市长江南岸的蛇山顶上,号称“天下江山第一楼”。鹳雀楼位于山西永济,它依临黄河,远眺华山。黄鹤楼在三国时期是军事楼,后演变成为观赏楼,历代文人墨客在此留下了许多千古绝唱。
《登鹳雀楼》是人教版、部编版二年级上学期语文课本中学的古诗。作者是盛唐诗人王之涣。全诗为:白日依山尽,黄河入海流。欲穷千里目,更上一层楼。译文:夕阳依傍着西山慢慢地沉没,滔滔黄河朝着东海汹涌奔流。若想把千里的风光景物看够,那就要登上更高的一层城楼。
《春晓》是描写春天早晨的景象。因此,这首诗描写的季节是春季,在一天清晨,也就是日出前后的时刻。
古诗春晓,村居中描写春天的四字词语有草长莺飞 拂堤杨柳 东风纸鸢春晓【作者】孟浩然【朝代】唐春眠不觉晓,处处闻啼鸟。夜来风雨声,花落知多少。译文春日里贪睡不知不觉天已破晓,搅乱我酣眠的是那啁啾的小鸟。
《春晓》是唐代诗人孟浩然所写的五言绝句。
王昌龄的《出塞》诗句秦汉所用的修辞手法主要有四类。
出塞表达了诗人慨叹远征之苦,良将之苦,体现出了诗人对家国的爱重和维护、对战争胜利的渴望与期盼以及对良将的信心,表达了诗人希望朝廷起任良将早日平息边塞战争,使国家得到安宁,让人民过上安定生活的思想感情。
唐代边塞诗人王昌龄的“但使龙城飞将在”中的“飞将”指的是:汉朝名将李广。
《出塞》是王昌龄早年赴西域时所作,《出塞》是乐府旧题。王昌龄所处的时代,正值盛唐,这一时期,唐在对外战争中屡屡取胜,全民族的自信心极强,边塞诗人的作品中,多能体现一种慷慨激昂的向上精神,和克敌制胜的强烈自信。 同时,频繁的边塞战争,也使人民不堪重负,渴望和平,《出塞》正是反映了人民的这种和平愿望。
近日,电影《长安三万里》火了,影片呈现了李白、高适、杜甫等数十位“顶流”诗人群像。当熟悉的唐诗在耳畔响起,很多观众直呼“血脉觉醒”,电影共涉及48首诗词,你会背几首?快来(预)习。