杨慎·明
羁心厌漏迟,
未晓命舟师。
树过如人立,
帆开觉岸移。
天梭星落织,
霞锦日舒丝。
渐喜渔村近,
炊烟出竹篱。
杨慎·明
文华接武英,
凤吹应鸡鸣。
月晃牙牌字,
风传玉佩声。
天香飘左掖,
宫漏隔西清。
不是班行迥,
焉知夙夜情。
杨慎·明
飞昚朝暾霁,
停骖午漏分。
客心随水急,
人语隔江闻。
雨过添清气,
风生爱縠纹。
中流归棹稳,
跂望有来群。
杨慎·明
空碛少人烟,
孤城大道边。
平沙盘马路,
残雪射雕天。
野日三竿上,
河冰百片穿。
条风将变柳,
客思感流年。
杨慎·明
天仗云门外,
宵衣晓漏前。
苍龙旂影动,
朱鹭鼓声传。
星烂甘泉烛,
霜清泰畤烟。
南郊新警跸,
重睹孝皇年。
杨慎·明
异县悲南国,
同车感北风。
霜清淮浦阔,
木落楚江空。
危坂难回马,
炎方少去鸿。
望归天共远,
惜别岁将穷。
海曲飞鸣隔,
山梁饮啄同。
从军古云乐,
况复九夷通。
杨慎·明
缥缥碧鸡使,
萧萧斑马群。
离亭方禁酒,
征路正炎氛。
水弩含沙影,
天鸢坠火云。
归音期蟋蟀,
莫待海花纷。
杨慎·明
鸣玉遥持节,
分圭重剪桐。
骅骝开蜀道,
蟋蟀采唐风。
税驾云山外,
回船月峡东。
还将《南陔》什,
一秦北堂中。
杨慎·明
隔户闻来屐,
移灯坐对床。
澄心披乐雾,
点鬓讶吴霜。
便欲开棋局,
还思减药囊。
天涯故人少,
且愿驻飞航。
杨慎·明
篱头筚栗竞发,
炉心榾柮通红。
煨香蹲鸱已熟,
流澌冻醴方融。
小窗一梳新月,
影在梅花树东。
杨慎·明
禄品宵征路,
堂川暝问津。
凉风吹远思,
新月照归人。
未醒鸡边梦,
犹惊马上身。
明朝携手地,
先醉雪梅春。
杨慎·明
天子云中狩,
将军久未还。
律吹玄兔塞,
旗绕白狼山。
风火烧荒急,
星辰过队闲。
燕支留马首,
苏络醉龙颜。
清乐千门动,
黄金万镒颁。
雪深怀纩絮,
月满忆刀环。
牙鸟严宵仗,
宫鸦卷晓班。
奏回青琐闼,
捷报紫金关。
膂力休明铠,
欢声洽禁闤。
功脾银烁?
龠,
贺障锦斒烂。
日转虞巡外,
春流镐宴间。
戢戈行有颂,
神武遍人寰。