王士祯·清
三月韶光画不成,
寻春步屟可怜生。
青芜不见隋宫殿,
一种垂杨万古情。
王士祯·清
今有东风太狡狯,
弄晴作雨遣春来。
江梅一夜落红雪,
便有夭桃无数开。
王士祯·清
东风花事到江城,
早有人家唤卖饧。
他日相思忘不得,
平山堂下五清明。
王士祯·清
夜来微雨歇,
河汉在西堂。
萤火出深碧,
池荷闻暗香。
开窗邻竹树,
高枕忆沧浪。
此夕南枝鸟,
无因到故乡。
王士祯·清
李渤读书处,
乃在栖贤谷。
何年作招提,
来寻惬幽独。
僧舍如蜂房,
高下傅山麓。
云来汉阳峰,
时就檐下宿。
古寺无所有,
修竹间乔木。
野衲喜客来。
欣然设茗粥。
便欲置草堂,
岩栖于此卜。
王士祯·清
吴头楚尾路如何?
烟雨秋深暗自波。
晚趁寒潮渡江去,
满林黄叶雁声多。
王士祯·清
山郡逢春复乍晴,
陂塘分出几泉清?
郭边万户皆临水,
雪后千峰半入城。
王士祯·清
陌上莺啼细草薰,
鱼鳞风皱水成纹。
江南红豆相思苦,
岁岁花开一忆君。
王士祯·清
寒雨秦邮夜泊船,
南湖新涨水连天。
风流不见秦淮海,
寂寞人间五百年。
王士祯·清
兵书峡口石横流,
怒敌江心万斛舟。
蜀舸吴船齐著力,
西陵前去赛黄牛。
王士祯·清
千古秦淮水,
东流绕旧京。
江南戎马后,
愁杀庾兰成!
王士祯·清
庐南万古峡,
常有野云封。
朝来雷雨过,
白日下飞龙。