姜夔·宋
玉鞭重倚。
却沈吟未上,
又索离思。
为大乔、能拨春风,
小乔妙移筝,
雁啼秋水。
柳怯云松,
更何必、十发梳洗。
道郎携羽扇,
那日隔帘,
半面曾记。
西窗夜凉雨霁。
叹幽欢未足,
何事轻弃。
问后约、空指蔷薇,
算如此溪山,
甚时重至。
水驿灯昏,
又见在、曲屏近底。
念唯有、夜来皓月,
照伊自睡。
姜夔·宋
亭皋正望极。
乱落江莲归未得。
多病却无气力。
况纨扇渐疏,
罗衣初萦。
流光过隙。
叹杏梁、双燕如客。
人何在,
一帘淡月,
仿佛照颜色。
幽寂。
乱蛩吟壁。
动庾信、清愁似织。
沈思年少浪迹。
笛里关山,
柳下坊陌。
坠红无信息。
漫暗水,
涓涓溜碧。
漂零久,
而今何意,
醉卧酒垆侧。
姜夔·宋
红云低压碧玻璃。
惺忪花上啼。
静看楼角拂长枝。
朝寒吹翠眉。
休涉笔,
且裁诗。
年年风絮时。
绣衣夜半草符移。
月中双桨归。
姜夔·宋
旌阳宫殿昔徘徊。
一坛云叶垂。
与君闲看壁间题。
夜凉笙鹤期。
茅店酒,
寿君时。
老枫临路歧。
年年强健得追随。
名山游遍归。
姜夔·宋
月冷龙沙,
尘清虎落,
今年汉酺初赐。
新翻胡部曲,
听毡幕元戎歌吹。
层楼高峙。
看栏曲萦红,
檐牙飞翠。
人姝丽,
粉香吹下,
夜寒风细。
此地,
宜有词仙,
拥素云黄鹤,
与君游戏。
玉梯凝望久,
叹芳草萋萋千里。
天涯情味,
仗酒祓清愁,
花销英气。
西山外,
晚来还卷、一帘秋霁。
姜夔·宋
绿杨巷陌秋风起,
边城一片离索。
马嘶渐远,
人归甚处,
戍楼吹角。
情怀正恶,
更蓑草寒烟淡薄。
似当时、将军部曲,
迤逦度沙漠。
追念西湖上,
小舫携歌,
晚花行乐。
旧游在否,
想如今、翠凋红落。
漫写羊裙,
等新雁来时系著。
怕匆匆、不肯寄与误后约。
姜夔·宋
绿杨巷陌。
秋风起、边城一片离索。
马嘶渐远,
人归甚处,
戍楼吹角。
情怀正恶。
更衰草寒烟淡薄。
似当时、将军部曲,
迤逦度沙漠。
追念西湖上,
小舫携歌,
晚花行乐。
旧游在否,
想如今、翠凋红落。
漫写羊裙,
等新雁来时系著。
怕匆匆、不肯寄与,
误後约。
姜夔·宋
吴兴号水晶宫,
荷花盛丽。
陈简斋云:「今年何以报君恩
,
一路荷花相送到青墩。
」亦可见矣。
丁末之夏,
予游千
岩,
数往来红香中,
自度此曲,
以无射宫歌之。
簟枕邀凉,
琴书换日,
睡馀无力。
细洒冰泉,
并刀破甘碧。
墙头换酒,
谁问讯城南诗客。
岑寂,
高柳晚蝉,
说西风消息。
虹梁水陌,
鱼浪吹香,
红衣半狼藉。
维舟试望,
故国眇天北。
可惜渚边沙外,
不共美人游历。
问甚时同赋,
三十六陂秋色。
姜夔·宋
芳莲坠纷,
疏桐吹绿,
庭院暗雨乍歇。
无端抱影销魂处,
还见篠[1]墙萤暗,
藓阶蛩切。
送客重寻西去路,
问水面琵琶谁拨。
最可惜一片江山,
总付与啼鴂。
长恨相从未款,
而今何事,
又对西风离别。
渚寒烟淡,
棹移人远,
缥缈行舟如叶。
想文君望久,
倚竹愁生步罗袜。
归来后,
翠尊双饮,
下了珠帘,
玲珑闲看月。
姜夔·宋
巷陌风光纵赏时,
笼纱未出马先嘶。
白头居士无呵殿,
只有乘肩小女随。
花满市,
月侵衣,
少年情事老来悲。
沙河塘上春寒浅,
看了游人缓缓归。
姜夔·宋
簟枕邀凉,
琴书换日,
睡馀无力。
细洒冰泉,
并刀破甘碧。
墙头唤酒,
谁问讯、城南诗客。
岑寂。
高柳晚蝉,
说西风消息。
虹粱水陌。
鱼浪吹香,
红衣半狼藉。
维舟试望故国。
眇天北。
可惜渚边沙外,
不共美人游历。
问甚时同赋,
三十六陂秋色。
姜夔·宋
花中惯识,
压架玲珑雪。
乍见缃蕤间琅叶。
恨春见将了,
染额人归,
留得个、袅袅垂香带月。
鹅儿真似酒,
我爱幽芳,
还比酴醿又娇绝。
自种古松根,
待看黄龙,
乱飞上、苍髯五鬣。
更老仙、添与笔端春,
敢唤起桃花,
问谁优劣。