黄庭坚·宋
黄菊满东篱。
与客携壶上翠微。
已是有花兼有酒,
良期。
不用登临恨落晖。
满酌不须辞。
莫待无花空折枝。
寂寞酒醒人散后,
堪悲。
节去蜂愁蝶不知。
黄庭坚·宋
未报贾船回。
三径荒锄菊卧开。
想得邻船霜笛罢,
沾衣。
不为涪翁更为谁。
风力袅萸枝。
酒面红鳞惬细吹。
莫笑插花和事老,
摧颓。
却向人间耐盛衰。
黄庭坚·宋
卧稻雨余收。
处处游人簇远洲。
白发又扶红袖醉,
戎州。
乱折黄花插满头。
青眼想风流。
画出西楼一帧秋。
还把去年欢意舞,
梁州。
寒雁西来特地愁。
黄庭坚·宋
诸将说封侯。
短笛长歌独倚楼。
万事尽随风雨去,
休休。
戏马台南金络头。
催酒莫迟留。
酒味今秋似去秋。
花向老人头上笑,
羞羞。
白发簪花不解愁。
黄庭坚·宋
要见不得见,
要近不得近。
试问得君多少怜,
管不解、多于恨。
禁止不得泪,
忍管不得闷。
天上人间有底愁,
向个里、都谙尽。
黄庭坚·宋
临水夭桃,
倚墙繁李。
长杨风掉青骢尾。
尊中有酒且酬春,
更寻何处无愁地。
明日重来,
落花如绮。
芭蕉渐展山公启。
欲笺心事寄天公,
教人长对花前醉。
黄庭坚·宋
画鼓催春,
蛮歌走饷。
雨前一焙谁争长。
低株摘尽到高株,
株株别是闽溪样。
碾破春风,
香凝午帐。
银瓶雪滚翻成浪。
今宵无睡酒醒时,
摩围影在秋江上。
黄庭坚·宋
不见片时霎,
魂梦镇相随著。
因甚近新无据,
误窃香深约。
思量模样忔憎儿,
恶又怎生恶。
终待共伊相见,
与佯佯奚落。
黄庭坚·宋
八年不见,
清都绛阙,
望河汉、溶溶漾漾。
年年牛女恨风波,
拚此事、人间天上。
野麋丰草,
江鸥远水,
老去惟便疏放。
百钱端欲问君平,
早晚具、归田小舫。
黄庭坚·宋
朱楼彩舫,
浮瓜沈李,
报答风光有处。
一年尊酒暂时同,
别泪作、人间晓雨。
鸳鸯机综,
能令侬巧,
也待乘槎仙去。
若逢海上白头翁,
共一访、痴牛騃女。
黄庭坚·宋
潇洒荐冰盘,
满坐暗惊香集。
久后一般风味,
问几人知得。
画堂饮散已归来,
清润转更惜。
留取酒醒时候,
助茗瓯春色。
黄庭坚·宋
歌罢酒阑时,
潇洒座中风色。
主礼到君须尽,
奈宾朋南北。
暂时分散总寻常,
难堪久离拆。
不似建溪春草,
解留连佳客。