卢纶·唐
四户八窗明,
玲珑逼上清。
外栏黄鹄下,
中柱紫芝生。
每带云霞色,
时闻箫管声。
望君兼有月,
幢盖俨层城。
卢纶·唐
祥光若可求,
闺女夜登楼。
月露浩方下,
河云凝不流。
铅华潜警曙,
机杼暗传秋。
回想敛馀眷,
人天俱是愁。
卢纶·唐
积水深源,
白鸥翻翻。
倒影光素,
于潭之间。
衔鱼鱼落乱惊鸣,
争扑莲丛莲叶倾。
尔不见波中鸥鸟闲无营,
何必汲汲劳其生。
柳花冥濛大堤口,
悠扬相和乍无有。
轻随去浪杳不分,
细舞清风亦何有。
似君换得白鹅时,
独凭阑干雪满池。
今日还同看鸥鸟,
如何羽翮复参差。
复参差,
海涛澜漫何由期。
卢纶·唐
黄金鞘里青芦叶,
丽若剪成铦且翣。
轻冰薄玉状不分,
一尺寒光堪决云。
吹毛可试不可触,
似有虫搜阙裂文。
淬之几堕前池水,
焉知不是蛟龙子。
割鸡刺虎皆若空,
愿应君心逐君指。
并州难绾竟何人,
每成此物如有神。
卢纶·唐
官微多惧事多同,
拙性偏无主驿功。
山在门前登不得,
鬓毛衰尽路尘中。
卢纶·唐
桃李风多日欲阴,
百劳飞处落花深。
贫居静久难逢信,
知隔春山不可寻。
卢纶·唐
向日磨金镞,
当风著锦衣。
上城邀贼语,
走马截雕飞。
卢纶·唐
碧霄孤鹤发清音,
上宰因添望阙心。
睥睨三层连步障,
茱萸一朵映华簪。
红霞似绮河如带,
白露团珠菊散金。
此日所从何所问,
俨然冠剑拥成林。
卢纶·唐
寺前山远古陂宽,
寺里人稀春草寒。
何事最堪悲色相,
折花将与老僧看。
卢纶·唐
红枝欲折紫枝殷,
隔水连宫不用攀。
会待长风吹落尽,
始能开眼向青山。
卢纶·唐
闻道山花如火红,
平明登寺已经风。
老僧无见亦无说,
应与看人心不同。
卢纶·唐
旧国仍连五将营,
儒衣何处谒公卿。
波翻远水蒹葭动,
路入寒村机杼鸣。
嵇康书论多归兴,
谢氏家风有学名。
为问西来雨中客,
空山几处是前程。