张继·唐
月落乌啼霜满天,
江枫渔火对愁眠。
姑苏城外寒山寺,
夜半钟声到客船。
张继·唐
辽阳望河县,
白首无由见。
海上珊瑚枝,
年年寄春燕。
张继·唐
连山尽塞水萦回,
山上戍门临水开。
珠帘直下一百丈,
日暖游鳞自相向。
昔人爱险闭层城,
今人复爱闲江清。
沙洲枫岸无来客,
草绿花开山鸟鸣。
张继·唐
寂寂讼庭幽,
森森戟户秋。
山光隐危堞,
湖色上高楼。
禹穴探书罢,
天台作赋游。
云浮将越客,
岁晚共淹留。
张继·唐
旧隐人如在,
清风亦似秋。
客星沈夜壑,
钓石俯春流。
鸟向乔枝聚,
鱼依浅濑游。
古来芳饵下,
谁是不吞钩。
张继·唐
流落时相见,
悲欢共此情。
兴因尊酒洽,
愁为故人轻。
暗滴花茎露,
斜晖月过城。
那知横吹笛,
江外作边声。
张继·唐
耕夫召募爱楼船,
春草青青万项田;
试上吴门窥郡郭,
清明几处有新烟。
张继·唐
石势虎蹲伏,
山形龙屈盘。
寺开梁殿阁,
坟掩晋衣冠。
出涧泉声细,
斜阳塔影寒。
近城多□□,
栖息此中安。
张继·唐
故交日零落,
心赏寄何人。
幸与冯唐遇,
心同迹复亲。
语言未终夕,
离别又伤春。
结念湓城下,
闻猿诗兴新。
张继·唐
江城昨夜雪如花,
郢客登楼齐望华。
夏禹坛前仍聚玉,
西施浦上更飞沙。
帘栊向晚寒风度,
睥睨初晴落景斜。
数处微明销不尽,
湖山清映越人家。
张继·唐
昔年高接李膺欢,
日泛仙舟醉碧澜。
诗句乱随青草发,
酒肠俱逐洞庭宽。
浮生聚散云相似,
往事微茫梦一般。
今日片帆城下去,
秋风回首泪阑干。
张继·唐
楚客自相送,
沾裳春水边。
晚来风信好,
并发上江船。
花映新林岸,
云开瀑布泉。
惬心应在此,
佳句向谁传。