卢照邻·唐
洞庭波起兮鸿雁翔,
风瑟瑟兮野苍苍。
浮云卷霭,
明月流光。
荆南兮赵北,
碣石兮潇湘。
澄清规于万里,
照离思于千行。
横桂枝于西第,
绕菱花于北堂。
高楼思妇,
飞盖君王。
文姬绝域,
侍子他乡。
见胡鞍之似练,
知汉剑之如霜。
试登高而极目,
莫不变而回肠。
卢照邻·唐
忽忽岁云暮,
相望限风烟。
长歌欲对酒,
危坐遂停弦。
停弦变霜露,
对酒怀朋故。
朝看佳赡晚,
夜间鸿雁度。
鸿度何时还,
桂晚不同攀。
浮云映丹壑,
明1满青山。
青山云路深,
丹壑月华临。
耿耿离优积,
空令星鬓侵。
卢照邻·唐
佛曙驱飞传,
初晴带晓凉。
雾敛长安树,
云归仙帝乡。
涧流漂素沫,
岩景霭朱光。
今朝好风色,
延瞰极天庄。
卢照邻·唐
我行背城风,
驱马独悠悠。
寥寥中年事,
裴回万里忧。
途遥日向夕,
对晚鬓将秋。
滔滔俯东逝,
耿耿位西浮。
长虹掩钧捕,
落雁下垦洲。
草变黄山曲,
花飞清渭流。
迸水惊愁鸳,
腾沙起押鸥。
一赴清泥道,
空思玄靥游。
卢照邻·唐
独坐岩之曲,
悠然无俗纷。
酌酒呈丹桂,
思诗赠白云。
烟霞朝晚聚。
猿乌岁时闻。
水华镜秋色,
山翠含夕瞟。
高谈十二部,
细核五千文。
如如数冥昧,
生生理氛且。
古人有糟粕,
轮扁情未份。
且当事芝术,
从吾所好云。
卢照邻·唐
圣图夷九折,
神化掩三分。
缄愁赴局道,
题拙奉虞黛。
熄鳞度深谷,
遥袅上高云。
碧流递索注,
青山互纠纷。
涧松咽风绪,
岩花灌露文。
思北常依驭,
图南第丧群。
无由召宣室,
何以答吾君。
卢照邻·唐
若有人兮山之曲,
驾青虬兮乘白鹿,
往从之游愿心足。
披涧户,
访岩轩,
石濑潺湲横石径,
松萝幂苈掩松门。
下空蒙而无鸟,
上巉岩而有猿。
怀飞阁,
度飞梁。
休余马于幽谷,
挂余冠于夕阳。
曲复曲兮烟庄邃,
行复行兮天路长。
修途杳其未半,
飞雨忽以茫茫。
山坱轧,
磴连褰。
攀旧壁而无据,
溯泥溪而不前。
向无情之白日,
窃有恨于皇天。
回行遵故道,
通川遍流潦。
回首望群峰,
白云正溶溶。
珠为阙兮玉为楼,
青云盖兮紫霜裘。
天长地久时相忆,
千龄万代一来游。
卢照邻·唐
我行背城阙,
驱马独悠悠。
寥落百年事,
裴回万里忧。
途遥日向夕,
时晚鬓将秋。
滔滔俯东逝,
耿耿泣西浮。
长虹掩钓浦,
落雁下星洲。
草变黄山曲,
花飞清渭流。
迸水惊愁鹭,
腾沙起狎鸥。
一赴清泥道,
空思玄灞游。
卢照邻·唐
拂曙驱飞传,
初晴带晓凉。
雾敛长安树,
云归仙帝乡。
涧流漂素沫,
岩景霭朱光。
今朝好风色,
延瞰极天庄。
卢照邻·唐
季生昔未达,
身辱功不成。
髡钳为台隶,
灌园变姓名。
幸逢滕将军,
兼遇曹丘生。
汉祖广招纳,
一朝拜公卿。
百金孰云重,
一诺良匪轻。
廷议斩樊哙,
群公寂无声。
处身孤且直,
遭时坦而平。
丈夫当如此,
唯唯何足荣。
大汉昔云季,
小人道遂振。
玉帛委奄尹,
斧锧婴缙绅。
邈哉郭先生,
卷舒得其直。
雍容谢朝廷,
谈笑奖人伦。
在晦不绝俗,
处乱不为亲。
诸侯不得友,
天子不得臣。
冲情甄负甑,
重价折角巾。
悠悠天下士,
相送洛桥津。
谁知仙舟上,
寂寂无四邻。
公业负奇志,
交结尽才雄。
良田四百顷,
所食常不充。
一为侍御史,
慷慨说何公。
何公何为败,
吾谋适不同。
仲颖恣残忍,
废兴良在躬。
死人如乱麻,
天子如转蓬。
干戈及黄屋,
荆棘生紫宫。
郑生运其谋,
将以清国戎。
时来命不遂,
脱身归山东。
凛凛千载下,
穆然怀清风。
昔有平陵男,
姓朱名阿游。
直发上冲冠,
壮气横三秋。
愿得斩马剑,
先断佞臣头。
天子玉槛折,
将军丹血流。
捐生不肯拜,
视死其若休。
归来教乡里,
童蒙远相求。
弟子数百人,
散在十二州。
三公不敢吏,
五鹿何能酬。
名与日月悬,
义与天壤俦。
何必疲执戟,
区区在封侯。
伟哉旷达士,
知命固不忧。
卢照邻·唐
朝轩遵上国,
仙佩下灵关。
尊酒方无地,
联绪喜暂攀。
离言欲赠策,
启辨正连环。
厨径浮云断,
荒池春草斑。
残花落古树,
度鸟入澄湾。
欲叙他乡别,
幽谷有绵蛮。
卢照邻·唐
輶轩遵上国,
仙佩下灵关。
尊酒方无地,
联绻喜暂攀。
离言欲赠策,
高辨正连环。
野径浮云断,
荒池春草斑。
残花落古树,
度鸟入澄湾。
欲叙他乡别,
幽谷有绵蛮。