戴复古·宋
诈称官职不如休,
白板无题又可羞。
只写江湖散人号,
不然书作醉乡侯。
戴复古·宋
白头那办老生涯,
幸有痴儿可主家。
百岁光阴一场梦,
三春消息几番花。
扫松预造清明酒,
入峡先租谷雨茶。
随分支吾度时节,
那求不死炼丹砂。
戴复古·宋
坐断此江干,
池亭百亩宽。
禽鱼全性命,
花竹报平安。
有道行其志,
非时做甚官。
丰神更闲雅,
野服竹皮冠。
戴复古·宋
江涨行无路,
西风又打头。
颇闻商妇怨,
自作贾胡愁。
(下缺四句二十字)
戴复古·宋
旅食思乡味,
砧声起客愁。
夜凉风动竹,
人静月当楼。
浮世百年梦,
他乡几度秋。
店翁新酒熟,
一醉更何求。
戴复古·宋
南地无冰雪,
常疑暖作灾。
昼昏山雾合,
寒变海风来。
垅麦衔芒早,
梅花带叶开。
客中归未得,
几事渐相催。
戴复古·宋
人望南风贾舶归,
利通中国海南夷。
珠珍犀象来无限,
但恐青钱有尽时。
戴复古·宋
踏破溪边一径苔,
好山好竹少人来。
有梅花处惜无酒,
三嗅清香当一杯。
戴复古·宋
今夕知何夕,
满堂灯烛光。
杜陵分岁了,
贾岛祭诗忙。
横笛梅花老,
传杯柏叶香。
明朝贺元日,
政恐雨相妨。
戴复古·宋
楼台逼霄汉,
窗户纳云霓。
回顾千岩路,
如登万仞梯。
泉从山顶出,
雪压树头低。
高绝无人境,
非僧不可栖。
戴复古·宋
落尽一林月,
山中夜半归。
惊行群犬吠,
破暗一萤飞。
举我赤藤杖,
敲君白板扉。
兴来眠不得,
吟到晓星稀。
戴复古·宋
君为郴桂客,
听说道途难。
不过神愁岭,
须经鬼哭山。
心平无险路,
酒贱有欢颜。
早作还乡计,
高堂鹤发斑。