司空图·唐
闲吟秋景外,
万事觉悠悠。
此夜若无月,
一年虚过秋。
司空图·唐
宦路前衔闲不记,
醉乡佳境兴方浓。
一林高竹长遮日,
四壁寒山更闰冬。
司空图·唐
经乱年年厌别离,
歌声喜似太平时。
词臣更有中兴颂,
磨取莲峰便作碑。
司空图·唐
宝马跋尘光,
双驰照路旁。
喧传报戚里,
明日幸长杨。
司空图·唐
粉闱深锁唱同人,
正是终南雪霁春。
闲系长安千匹马,
今朝似减六街尘。
司空图·唐
故国春归未有涯,
小栏高槛别人家。
五更惆怅回孤枕,
犹自残灯照落花。
关外风昏欲雨天,
荠花耕倒枕河壖。
村南寂寞时回望,
一只鸳鸯下渡船。
司空图·唐
独临官路易伤摧,
从遣春风恣意开。
禅客笑移山上看,
流莺直到槛前来。
司空图·唐
五更窗下簇妆台,
已怕堂前阿母催。
满鸭香薰鹦鹉睡,
隔帘灯照牡丹开。
司空图·唐
石勒童年有战机,
洛阳长啸倚门时。
晋朝不是王夷甫,
大智何由得预知。
司空图·唐
月下留丹灶,
坛边树羽衣。
异香人不觉,
残夜鹤分飞。
朝会初元盛,
蓬瀛旧侣稀。
瑶函真迹在,
妖魅敢扬威。
司空图·唐
太白东归鹤背吟,
镜湖空在酒船沈。
今朝忽见银台事,
早晚重征入翰林。
玉版征书洞里看,
沈羲新拜侍郎官。
文星喜气连台曜,
圣主方知四海安。
司空图·唐
亦知世路薄忠贞,
不忍残年负圣明。
只待东封沾庆赐,
碑阴别刻老臣名。
不放残年却到家,
衔杯懒更问生涯。
河堤往往人相送,
一曲晴川隔蓼花。
黑须寄在白须生,
一度秋风减几茎。
客处不堪频送别,
无多情绪更伤情。