司空图·唐
红叶黄花秋景宽,
醉吟朝夕在樊川。
却嫌今日登山俗,
且共高僧对榻眠。
别画长怀吴寺壁,
宜茶偏赏霅溪泉。
归来童稚争相笑,
何事无人与酒船。
司空图·唐
病来犹强引雏行,
力上东原欲试耕。
几处马嘶春麦长,
一川人喜雪峰晴。
闲知有味心难肯,
道贵谋安迹易平。
陶令若能兼不饮,
无弦琴亦是沽名。
司空图·唐
明日添一岁,
端忧奈尔何。
冲寒出洞口,
犹校夕阳多。
莫话伤心事,
投春满鬓霜。
殷勤共尊酒,
今岁只残阳。
司空图·唐
剩欲逢花折,
判须冒雨频。
晴明开渐少,
莫怕湿新巾。
小蝶尔何竞,
追飞不惮劳。
远教群雀见,
宁悟祸梯高。
司空图·唐
自古经纶足是非,
阴谋最忌夺天机。
留侯却粒商翁去,
甲第何人意气归。
古来贤俊共悲辛,
长是豪家拒要津。
从此当歌唯痛饮,
不须经世为闲人。
司空图·唐
维摩居士陶居士,
尽说高情未足夸。
檐外莲峰阶下菊,
碧莲黄菊是吾家。
司空图·唐
景物诗人见即夸,
岂怜高韵说红茶。
牡丹枉用三春力,
开得方知不是花。
司空图·唐
阿母亲教学步虚,
三元长遣下蓬壶。
云韶韵俗停瑶瑟,
鸾鹤飞低拂宝炉。
司空图·唐
楼下公孙昔擅场,
空教女子爱军装。
潼关一败胡儿喜,
簇马骊山看御汤。
司空图·唐
自怜旅舍亦酣歌,
世路无机奈尔何。
霄汉逼来心不动,
鬓毛白尽兴犹多。
残阳暂照乡关近,
远鸟因投岳庙过。
闲得此身归未得,
磬声深夏隔烟萝。
司空图·唐
茶爽添诗句,
天清莹道心。
只留鹤一只,
此外是空林。
御礼征奇策,
人心注盛时。
从来留振滞,
只待济临危。
司空图·唐
灾曜偏临许国人,
雨中衰菊病中身。
清香一炷知师意,
应为昭陵惜老臣。