高启·明
欲挽长条已不堪,
都门无复旧毵毵。
此时愁杀桓司马,
暮雨秋风满汉南。
高启·明
堂上织流黄,
堂前看月光。
羞见天孙度,
低头入洞房。
高启·明
云来初似墨,
雁过还成字。
千载只书空,
山灵恨何事。
高启·明
长乐钟声动,
平津树色开。
中郎长戟卫,
丞相小车来。
新成赐将第,
更筑候神台。
谁念公车客,
空怀作赋才。
高启·明
菖蒲叶老芷花新,
地暖鸳鸯护水纹。
不上高楼无远恨,
江南春尽草如云。
高启·明
木落悲南国,
城高见北辰。
飘零犹有客,
经济岂无人。
鸟过风生翼,
龙归雨在鳞。
相期俱努力,
天地正烽尘。
高启·明
西郊莽迢递,
川树凝烟景。
雨过落红蕖,
斜阳半江冷。
蝉鸣山欲暗,
雁去天逾永。
孤客对萧条,
应知镜中影。
高启·明
楚人不解听吴歌,
我独灯前感慨多。
记得通波亭下路,
画船归去雨鸣荷。
高启·明
弱夫杀壮士,
谁敢婴余怒。
今日古城边,
耕人肆侵墓。
高启·明
席暖林中憩,
衣凉水上归。
腐瓜虫食遍,
空树鹤巢稀。
邂逅幽寻得,
参差薄愿违。
喜无来往者,
秋草没园扉。
高启·明
冥冥众树昏,
浩浩一江浑。
急有回风韵,
轻无入雾痕。
鸟啼丛竹岭,
人卧落花村。
门巷春泥滑,
谁来共酒尊。
高启·明
名落人间四十年,
绿蓑细雨自江天。
寒池蕉雪诗人画,
午榻茶烟病叟禅。
四面荒山高阁外,
两株疏柳旧庄前。
相思不及鸥飞去,
空恨风波滞酒船。