谭用之·宋
不随黄鹤起烟波,
应笑无成返薜萝。
看尽好花春卧稳,
醉残红日夜吟多。
高添雅兴松千尺,
暗养清音竹数科。
珍重仙曹旧知己,
往来星骑一相过。
谭用之·宋
十年流落赋归鸿,
认傍昏衢贺烛龙,
竹屋乱烟思梓泽,
酒家疏雨梦临邛。
千年别恨调琴懒,
一片年光览镜慵。
早晚休歌白石烂,
放教归去卧群峰。
谭用之·宋
三皇上人春梦醒,
东侯老大麒麟生。
洞连龙穴全山冷,
窗透鳌波尽室清。
计拙耻居岩麓老,
气狂惭与斗牛平。
谁人为向青编上,
直傍巢由写一名。
谭用之·宋
三皇上人春梦醒,
东侯老大麒麟生。
洞连龙穴全山冷,
窗透鳌波尽室清。
计拙耻居岩麓老,
气狂惭与斗牛平。
谁人为向青编上,
直傍巢由写一名。
谭用之·宋
不随黄鹤起烟波,
应笑无成返薜萝。
看尽好花春卧稳,
醉残红日夜吟多。
高添雅兴松千尺,
暗养清音竹数科。
珍重仙曹旧知己,
往来星骑一相过。
谭用之·宋
耿耿银河雁半横,
梦敧金碧辘轳轻。
满窗谢练江风白,
一枕齐纫海月明。
杨柳败梢飞叶响,
芰荷香炳折秋鸣。
谁人更唱阳关曲,
牢落烟霞梦不成。
谭用之·宋
不将桂子种诸天,
长得寻君水石边。
玄豹夜寒和雾隐,
骊龙春暖抱珠眠。
山中宰相陶弘景,
洞里真人葛稚川。
一度相思一惆怅,
水寒烟澹落花前。
谭用之·宋
莫学区区老一经,
夷门关吏旧书生。
晋朝灭后无中散,
韩国亡来绝上卿。
龙变洞中千谷冷,
剑横天外八风清。
好携长策干时去,
免逐渔樵度太平。
谭用之·宋
长竿一系白龙吟,
谁和驺虞发素琴。
野客碧云魂易断,
故人芳草梦难寻。
天从补后星辰稳,
海自潮来岛屿深。
好向明庭拾遗事,
莫教玄豹老泉林。
谭用之·宋
岐山高与陇山连,
制锦无私服晏眠。
鹦鹉语中分百里,
凤凰声里过三年。
秦无旧俗云烟媚,
周有遗风父老贤。
莫役生灵种杨柳,
一枝枝折灞桥边。
谭用之·宋
碧江头与白云门,
别后秋霜点鬓根。
长记学禅青石寺,
最思共醉落花村。
林间竹有湘妃泪,
窗外禽多杜宇魂。
未棹扁舟重回首,
采薇收橘不堪论。
谭用之·宋
长竿一系白龙吟,
谁和驺虞发素琴。
野客碧云魂易断,
故人芳草梦难寻。
天从补后星辰稳,
海自潮来岛屿深。
好向明庭拾遗事,
莫教玄豹老泉林。