游次公·宋
风雨送人来,
风雨留人住。
草草杯盘话别离,
风雨催人去。
泪眼不曾晴,
眉黛愁还聚。
明日相思莫上楼,
楼上多风雨。
游次公·宋
暖霭浮晴御。
锁垂杨、笼池罩阁,
万丝千缕。
池上晓光分宿雾,
日近群芳易吐。
寻并蒂、阑干凝伫。
不信钗头飞凤去,
但宝刀、被妾还留住。
天一笑,
万花妒。
阿娇正好金屋贮。
甚西风、易得萧疏,
扇鸾尘土。
一自昭阳扃玉户,
墙角土花无数。
况多病、情伤幽素。
别殿时闻箫鼓奏,
望红云、冉冉知何处。
天尺五,
去无路。
游次公·宋
一舸归来,
何太晚、鬓丝如织。
谩欢息、凄凉往事,
尽成陈迹。
山迫暮烟浮紫翠,
溪摇寒浪翻金碧。
看长虹、渴饮下青冥,
危栏湿。
谁可住,
烟萝侧。
俗士驾,
当回勒。
伴岩扃,
须是碧云仙客。
风月已供无尽藏,
溪山更衍清凉国。
恨谪仙、苏二不曾来,
无人说。
游次公·宋
斗柄回秋律。
素蟾飞、冰霜万里,
满川金碧。
得月偏多何处是,
惟有桥南第一。
正野迥、西风寒寂。
丹桂婆娑疏影在,
想微瑕、未累千金璧。
河汉远,
澹无迹。
知君有句酬佳夕。
尽高歌、胡床自倚,
露漙珠溢。
坐到参横星欲暗,
隐隐天低似笠。
但络纬、悲啼催织。
吟咏凄凉翻有恨,
谅知音、人远空追忆。
谁为置,
郑庄驿。
游次公·宋
云接苍梧,
山莽莽、春浮泽国。
江水涨、洞庭相近,
渐近空阔。
江燕飘飘身似梦,
江花草草春如客。
望渔春、樵市隔平林,
寒烟色。
方寸乱,
成丝结。
离别近,
先愁绝。
便满篷风雨,
橹声孤急。
白发论心湖海暮,
清樽照影苍浪窄。
看明年、天际下归舟,
应先识。
游次公·宋
平生射虎裴将军,
马狞如龙弓百钧。
手捻白羽旁无人,
注虎使虎不敢奔。
须臾丛薄烂斑出,
人马不知俱辟易。
矢知蓬蒿弓减力,
将军得归几败绩。
徐行爪牙元不露,
眈眈垂头若微顾。
尾翦霜风林叶飞,
倏忽山头日光暮。
包家画出真于菟,
我尚不敢编其须。
昔人作诗矶画图,
吁嗟画图今亦无。
游次公·宋
山头磴石危梯险,
山下荒田野草悲。
更著秋风吹两鬓,
不消几日尽成丝。
游次公·宋
一气动芒沕,
鸣虫应清商。
天机发天籁,
托彼恐与螀。
凄然起秋声,
感我彻肺肠。
幽思不自识,
远兴来何方。
至音有如此,
始晤韶与章。
风霜入凄断,
月露皆悲凉。
天地有声乐,
呻吟委寒荒。
尔非丝竹奏,
那得登君堂。
游次公·宋
竹里茅茨傍小溪,
粼粼白石护渔矶。
想应日日来垂钓,
石上蓑衣不带归。
游次公·宋
银床露湿井华寒,
自挈铜瓶汲水还。
宿雨未乾池馆静,
凉蝉犹在栋梁间。