卢照邻·唐
陇阪长无极,
苍山望不穷。
石径萦疑断,
回流映似空。
花开绿野雾,
莺啭紫岩风。
春芳勿遽尽,
留赏故人同。
卢照邻·唐
江水向涔阳,
澄澄写月光。
镜圆珠溜彻,
弦满箭波长。
沉钩摇兔影,
浮桂动丹芳。
延照相思夕,
千里共沾裳。
卢照邻·唐
落日明歌席,
行云逐舞人。
江南飞暮雨,
梁上下轻尘。
冶服看疑画,
妆台望似春。
高车勿遽返,
长袖欲相亲。
卢照邻·唐
落卧明歌席,
行云逐舞人。
江前飞暮雨,
粱上下轻尘。
冶服看疑画,
妆楼望似春。
葛车勿速返,
长袖欲相亲。
卢照邻·唐
江水向愕阳,
橙澄写片光。
镜圆珠溜彻,
骇满箭波长。
谤勾摇兔影,
浮桂动丹芳。
延照相思夕,
千里共沾裳。
卢照邻·唐
不知名利险,
辛苦滞皇州。
始觉飞尘倦,
归来事绿畴。
桃源迷处所,
桂树可淹留。
迹异人间俗,
禽同海上鸥。
古苔依井被,
新乳傍崖流。
野老堪成鹤,
山神或化鸠。
泉鸣碧涧底,
花落紫岩幽。
日暮餐龟壳,
开寒御鹿裘。
不辨秦将汉,
宁知春与秋。
多谢青溪客,
去去赤松游。
卢照邻·唐
倡楼启曙扉,
杨柳正依依。
驾啼知岁隔,
条变识春归。
叶凝愁黛脸,
凤花乱舞衣。
攀折聊安寄,
军中音信稀。
卢照邻·唐
兰署乘闲召,
毛日震遁栖。
龙柯疏玉井,
凤叶下金堤。
川光摇水箭,
山气上云梯。
亭幽闻嗅鹤,
窗晓听鸠。
玉珍临风奏,
琼浆殃月携。
田家自有乐,
推肯谢青溪。
卢照邻·唐
田家无四邻,
独坐一园春。
茸啼非选树,
鱼戏不惊纶。
山水弹琴尽,
风花酌酒频。
年华已可乐,
高兴复留人。
卢照邻·唐
陇坂高无极,
征人一望乡。
关河别去水,
沙塞断归肠。
马系千年树,
旌悬九月霜。
从来共呜咽,
皆是为勤王。
卢照邻·唐
扫休乘暇日,
谊稼返秋场。
径草疏王答,
岩枝落帝桑。
耕田虞讼寝,
凿井汉机忘。
戎葵朝委露,
齐草夜含霜,
南润泉初冽,
东篱菊正芳。
还思北窗下,
高卧倡蠢皇。
卢照邻·唐
锦节衔天使,
琼仙驾羽君。
投金翠山曲,
奠璧清江濆。
圆洞开丹鼎,
方坛聚绛云。
宝贶幽难识,
空歌迥易分。
风摇十洲影,
日乱九江文。
敷诚归上帝,
应诏在明君。
独有南冠客,
耿耿泣离群。
遥看八会所,
真气晓氤氲。