戴复古·宋
篱菊抱香死,
化入岁寒枝。
依然色尚黄,
雪中开更奇。
戴复古·宋
天寒好风日,
清香透窗纱。
谁知蜜脾底,
有此返魂花。
戴复古·宋
吟诗不换校书郎,
但欲封侯管醉乡。
疏懒无成嵇叔夜,
清狂似达贺知章。
安贫不怕黄金尽,
既老从教白发长。
百计不如归去好,
子孙相对说农桑。
戴复古·宋
有客游濠梁,
频酌淮河水。
东南水多咸,
不如此水美。
春风吹绿波,
郁郁中原气。
莫向北岸汲,
中有英雄泪。
戴复古·宋
老矣归欤东海村,
长裾不复上王门。
肉糜岂胜鱼羹饭,
纨袴何如犊鼻褌。
是处江山如送客,
故园桐竹已生孙。
分无功业书青史,
或有诗名身后存。
戴复古·宋
老夫脚病疮,
闭门作僧夏。
麦面不疗饥,
冬衣犹未卸。
喜读吴融诗,
穷愁退三舍。
无因暗投璧,
有味倒餐蔗。
冥搜琢肺肝,
苦吟忘昼夜。
工夫到深处,
非王亦非霸。
戴复古·宋
吾友严华谷,
实为君里人。
多年入诗社,
锦囊贮清新。
昨者袁蒙斋,
招为入幕宾。
千里有遇合,
隔墙不见亲。
吾归访其家,
说我老病身。
别有千万意,
付之六六鳞。
戴复古·宋
一身供世用,
六月赴官忙。
当此炎天热,
知君心地凉。
吏能师卓鲁,
县界接潇湘。
试饮浏阳水,
清清滋味长。
戴复古·宋
浏阳谁谓小,
桑柘万家春。
远宦逢知己,
推心在惠民。
速宜还县债,
闻早缀朝绅。
说与诸公道,
方岩后有人。
戴复古·宋
远庵家学在,
持此去为官。
冰雪吾身白,
风霜吏胆寒。
一心毋妄用,
百姓自相安。
贤者妙为政,
谁言宰剧难。
戴复古·宋
表表魁梧相,
面如田字方。
早宜朝玉陛,
犹自绾铜章。
上挹叶丞相,
近瞻商侍郎。
风流接前辈,
偃室有辉光。
戴复古·宋
三迳逐高低,
旁通桃李蹊。
凉台无六月,
钓石俯双溪。
醉欲眠花下,
吟来过竹西。
风流黄太史,
古壁有留题。