戴复古·宋
左手遮赤日,
右手招清风。
挥汗不能已,
扇笠竞要功。
南山龙吐云,
腾腾满虚空。
一雨变清凉,
万物随疏通。
向人无德色,
大哉造化工。
戴复古·宋
吾家老茅屋,
破漏尚可住。
门前五巨樟,
枝叶龙蛇舞。
半空隔天日,
六月不知暑。
西照坐东偏,
南薰开北户。
胡为舍是居,
受此炮炙苦。
戴复古·宋
大渴遇甘井,
汲多井欲竭。
入喉化为汗,
不救胸中热。
吾闻三危露,
迥与众水别。
其色莹琉璃,
其冷胜冰雪。
安得一杯来,
为我解此渴。
戴复古·宋
天嗔吾面白,
晒作铁色深。
天能黑我面,
岂能黑我心。
我心有冰雪,
不受暑气侵。
推去北窗枕,
思鼓南风琴。
千古叫虞舜,
遗我以好音。
戴复古·宋
十月园林不雨霜,
朝曦赫赫似秋阳。
夜来听得游人语,
不见梅花见海棠。
戴复古·宋
小桃无主自开花,
烟草茫茫带晓鸦。
几处败垣围故井,
乡来一一是人家。
戴复古·宋
山灵未许到天池,
又作西林一宿期。
寺是晋时陶侃宅,
记传隋代率更碑。
山椒云气易为雨,
客子情怀多费诗。
暂借蒲团学禅寂,
茶烟飞绕鬓边丝。
戴复古·宋
拥鼻行吟上下廊,
今宵又宿赞公房。
松摇半夜风声壮,
桂染中秋月色香。
白石清泉闻笑语,
名山大泽出文章。
老夫甘作无名者,
不逐纷纷举子忙。
戴复古·宋
道人问我看庐山,
地上争如阁上看。
呈露千峰秋落木,
雕锼万象客凭栏。
静中见得天机妙,
闲里回观世路难。
管领风光有微憾,
桂花香里酒瓶乾。
戴复古·宋
乘鸾不见李腾空,
试与寻真访故宫。
黄叶堆边觅行路,
紫烟深处望仙踪。
眼高天近千山上,
身共云栖一壑中。
九叠屏风三叠水,
更无诗句可形容。
戴复古·宋
闭门觅句饭牛翁,
囊有新诗不怕穷。
十里梅花生眼底,
九峰山色满胸中。
戴复古·宋
不管家居四壁空,
琢成佳句有神工。
谪仙会有金銮召,
莫道诗人命不通。