张炎·宋
一点白鸥何处去,
半江潮落沙虚。
淡黄柳上月痕初。
遐观情悄悄,
凝想步徐徐。
每一相思千里梦,
十年有此相疏。
休休寄雁问何如。
如何休寄雁,
难写绝交书。
张炎·宋
忆得沈香歌断后,
深宫客梦迢遥。
研池残墨溅花妖。
青山人独自,
早不侣渔樵。
石壁苍寒巾尚挂,
松风顶上飘飘。
神仙那肯混尘嚣。
诗魂元在此,
空向水中招。
张炎·宋
蕊香不恋琵琶结。
舞衣折损藏花蝶。
春梦未堪凭。
几时春梦真。
愁把残更数。
泪落灯前雨。
歌酒可曾忺。
情怀似去年。
张炎·宋
翦翦春水出万壑,
和春带出芳丛。
谁分弱水洗尘红。
低回金叵罗,
约略玉玲珑。
昨夜洞庭云一片,
朗吟飞过天风。
戏将瑶草散虚空。
灵根何处觅,
只在此山中。
张炎·宋
霜花铺岸浓如雪。
田间水浅冰初结。
林密乱鸦啼。
山深雁过稀。
风恬湖似镜。
冷浸楼台影。
梅不怕隆寒。
疏葩正耐看。
张炎·宋
候蛩凄断。
人语西风岸。
月落沙平江似练。
望尽芦花无雁。
暗教愁损兰成,
可怜夜夜关情。
只有一枝梧叶,
不知多少秋声。
张炎·宋
黑云飞起。
夜月啼湘鬼。
魂返灵根无二纸。
千古不随流水。
香心淡染清华。
似花还似非花。
要与闲梅相处,
孤山山下人家。
张炎·宋
暗香千树。
结屋中间住。
明月一方流水护。
梦入梨云深处。
清冰隔断尘埃。
无人踏碎苍苔。
一似逋仙归后,
吟诗不下山来。
张炎·宋
百花开後。
一朵疑堆绣。
绝色年年常似旧。
因甚不随春瘦。
脂痕淡约蜂黄。
可怜独倚新妆。
太白醉游何处,
定应忘了沈香。
张炎·宋
□花一叶。
比似前时别。
烟水茫茫无处说。
冷却西湖□月。
贞芳只合深山。
红尘了不相关。
留得许多清影,
幽香不到人间。
张炎·宋
一犁初卸。
息影斜阳下。
角上汉书何不挂。
老子近来慵跨。
烟村草树离离。
卧看流水忘归。
莫饮山中清味,
怕教洗耳人知。
张炎·宋
辔摇衔铁。
蹴踏平原雪。
勇趁军声曾汗血。
闲过升平时节。
茸茸春草天涯。
涓涓野水晴沙。
多少骅骝老去,
至今犹困盐车。