张炎·宋
一犁初卸。
息影斜阳下。
角上汉书何不挂。
老子近来慵跨。
烟村草树离离。
卧看流水忘归。
莫饮山中清味,
怕教洗耳人知。
张炎·宋
平沙流水。
叶老芦花未。
落雁无声还有字。
一片潇湘古意。
扁舟记得幽寻。
相寻只在□□。
莫趁春风飞去,
玉关夜雪犹深。
张炎·宋
柳间花外。
日日离人泪。
忆得楼心和月醉。
落叶与愁俱碎。
如今一笑吴中。
眼青犹认衰翁。
先泛扁舟烟水,
西湖多定相逢。
张炎·宋
五湖一叶。
风浪何时歇。
醉里不知花影别。
依旧空山明月。
夜深鹤怨归迟。
此时那处堪归。
门外一株杨柳,
折来多少相思。
张炎·宋
乱红飞已无多,
艳游终是如今少。
一番雨过,
一番春减,
催人渐老。
倚槛调莺,
卷帘收燕,
故园空杳。
奈关愁不住,
悠悠万里,
浑恰似、天涯草。
不拟相逢古道。
才疑梦、又还惊觉。
清风在柳,
江摇白浪,
舟行趁晓。
遮莫重来,
不如休去,
怎堪怀抱。
那知又、五柳门荒,
曾听得、鹃啼了。
张炎·宋
□□晴树。
寒食无风雨。
记得当时游冶处。
桂底一身香露。
神仙只在蓬莱。
不知白鹤飞来。
乘兴飘然归去,
瞋人踏破青苔。
张炎·宋
几番问竹平安,
雁书不尽相思字。
篱根半树,
村深孤艇,
阑干屡倚。
远草兼云,
冻河胶雪,
此时行李。
望去程无数,
并州回首,
还又渡、桑乾水。
笑我曾游万里。
甚匆匆、便成归计。
江空岁晚,
栖迟犹在,
吴头楚尾。
疏柳经寒,
断槎浮月,
依然憔悴。
待相逢、说与相思,
想亦在、相思里。
张炎·宋
独殿春光,
此花开后无花了。
丹青人巧。
不许芳心老。
密影翻阶,
曾为寻诗到。
竹西好。
采香歌杳。
十里红楼小。
张炎·宋
柳未三眠,
风才一讯。
催人步屟吹笙径。
可曾中酒似当时,
如今却是看花病。
老愿春迟,
愁嫌昼静。
秋千院落寒犹剩。
卷帘休问海棠开,
相传燕子归来近。
张炎·宋
清气崖深,
斜阳木末。
松风泉水声相答。
光浮碗面啜先春,
何须美酒吴姬压。
头上乌巾,
鬓边白发。
数间破屋从芜没。
山中有此玉川人,
相思一夜梅花发。
张炎·宋
瑶草收香,
琪花采汞。
冰轮碾处芳尘动。
竹炉汤暖火初红,
玉纤调罢歌声送。
麾去茶经,
袭藏酒颂。
一杯清味佳宾共。
从来采药得长生,
蓝桥休被琼浆弄。
张炎·宋
花引春来,
手擎春住。
芳心一点谁分付。
微歌微笑蓦思量,
瞥然抛与东流去。
带润偷拈,
和香密护。
归时自有留连处。
不随烟水不随风,
不教轻把刘郎误。