蔡松年·金
倦游老眼,
放闲身、管领黄花三日。
客子秋多茅舍外,
满眼秋岚欲滴。
泽国清霜,
澄江爽气,
染出千林赤。
感时怀古,
酒前一笑都释。
千古栗里高情,
雄豪割据,
戏马空陈迹。
醉里谁能知许事,
俯仰人间今昔。
三弄胡床,
九层飞观,
唤取穿云笛。
凉蟾有意,
为人点破空碧。
蔡松年·金
秀樾横塘十里香,
水花晚色静年芳。
胭脂雪瘦熏沉水,
翡翠盘高走夜光。
山黛远,
月波长,
暮云秋影蘸潇湘。
醉魂应逐凌波梦,
分付西风此夜凉。
蔡松年·金
九秋白玉盘高,
夜来冷射银河水。
好风清露,
碧梧高竹,
нн凉气。
女手香纤,
一山黄菊,
半青橙子。
趁鹅儿新酒,
?
云漉雪,
一年好、君须记。
我走天东万里。
笑归来、山川良是。
沙鸥远浦,
野麋丰草,
唯便适意。
但愿当歌,
月光常共,
金樽摇曳。
听穿云声里,
惊人秀句,
卷澄江醉。
蔡松年·金
解语宫花出画檐。
酒尊风味为花甜。
谁怜梦好春如水,
可奈香馀月入帘。
春漫漫,
酒厌厌。
曲终新恨到眉尖。
此生愿化双琼柱,
得近春风暖玉
蔡松年·金
念奴玉立,
记连昌宫里,
春风相识。
云海茫茫人换世,
几度梨花寒食。
花萼霓裳,
沈香水调,
一串骊珠湿。
九天飞上,
叫云遏断筝笛。
老子陶写平生,
清音裂耳,
觉庾愁都释。
淡淡长空今古梦,
只有此声难得。
湓浦心情,
落花时节,
还对天涯客。
春温玉碗,
一声洗尽冰雪。
蔡松年·金
玉屏松雪冷龙鳞。
闲阅倦游人。
耐久谁如溪水,
破冰犹漱雪根。
三年俗驾,
千钟厚禄,
心负天真。
说与苍烟空翠,
未忘藜杖纶巾。
蔡松年·金
清明绿野,
玉色明春酒。
燕地雪如沙,
为唤起、斗南温秀。
鬓丝禅榻,
梦觉古扬州,
瑶台路,
返魂香,
好在啼妆瘦。
春前入眼,
似是章台柳。
欲典?
?
裘,
误金车、香迎马首。
绿阴青子,
后日便东风,
秋千散,
暮寒生,
月到西厢后。
蔡松年·金
东晋风流雪样寒。
市朝冰炭里,
起波澜。
得君如对好江山。
幽栖约,
湖海玉孱颜。
梅月半斓斑。
云根孤鹤唳,
浅云滩。
摩挲明秀酒中闲。
浮香底,
相对把渔竿。
蔡松年·金
玉霄*榜陋凌云。
龙跳九天门。
不负平生稽古,
仙卿躐拜恩纶。
星明南极,
天开太室,
收拾殊勋。
贺客晨香如雾,
他年压倒平津。
蔡松年·金
湔掠幸槐?
找缎≡仆牛?
?
巯粝羲芍裢碇?
铩*仆顷在汴梁三年,
每约会心二三客,
登故苑之友云亭,
或寓居之西γ,
置酒高会,
以酬佳节,
酣*?
呈?
?
涝缤讼芯又?
帧*岁在庚子,
有五字十章,
其一云,
去年哦新诗,
小山黄菊中。
年年说归思,
远目惊高鸿。
逮今已复三经,
是日奔走尘泥,
劳生愈甚,
今岁先入都门,
意谓得与平生故人,
共一笑之乐,
且辱子文兄有同醉佳招。
而前此二日,
左目忽病昏翳,
不复敢近酒盏。
痴坐亡聊,
感念身世,
无以自遣,
乃用泽民故事,
拟菊烹茶,
仍作长短句,
以石州之音歌之京洛三年,
花满酒家,
浮动金碧。
友云缥缈清游,
春笋新橙初擘。
天东今日,
枕书两眼昏花,
壶觞不果酬佳节。
独咏竹萧萧,
者云团风叶。
愁绝。
此身蒲柳先秋,
往事梦魂无迹。
一寸归心,
可忍年年形役。
上园亲友,
岁时陶写欢情,
糟床晓溜东篱侧。
手把一枝香,
作萧闲闲客。
蔡松年·金
十年鳌禁谪仙人。
冰骨冷无尘。
紫诏十行宽大,
白麻三代温淳。
天开寿域,
人逢寿日,
小小阳春。
要见神姿难老,
六峰多少松筠。
蔡松年·金
我本山泽人,
孤烟一轻蓑。
功名无骨相,
雕琢伤天和。
未能遽免俗,
尚尔同其波。
梧桐唤归梦,
无奈秋声何。