戴复古·宋
问君那向城中住,
赖有清风濯市尘。
门外数根杨柳树,
细看别作一家春。
戴复古·宋
陋巷深深屋数椽,
以文为业砚为田。
一觞一饭常留客,
知是君家内子贤。
戴复古·宋
心腹相知会面稀,
一春未有盍簪期。
西窗风雨愁眠夜,
梦到君家赋小诗。
戴复古·宋
秋风梧叶雨,
衮衮送秋凉。
一气四时转,
几人双鬓苍。
旧游如说梦,
久客乍还乡。
欲作安居计,
生涯尚渺茫。
戴复古·宋
王建不能怜贾岛,
吟边怀抱向谁开。
扶病欲迎新太守,
不知千骑几时来。
戴复古·宋
老夫时作白头吟,
爨下焦桐孰赏音。
敢望荆溪作诗跋,
自惭弊帚享千金。
戴复古·宋
伏读改元诏,
仍观拜相麻。
竞传新政事,
方见好官家。
雪作丰年瑞,
梅开近腊花。
路逢江上客,
立马问京华。
戴复古·宋
长亭短亭。
春风酒醒。
无端惹起离情。
有黄鹂数声。
芙蓉绣茵。
江山画屏。
梦中昨夜分明。
悔先行一程。
戴复古·宋
清淡守风节,
当官若隐居。
自称为漫尉,
人道是迂儒。
俸外无炊米,
公馀但读书。
王门多贵戚,
道眼视如无。
戴复古·宋
国以人为重,
人惟德可招。
九重方厉政,
诸老尽归朝。
盛事追三代,
清风动百僚。
切闻天上语,
欢喜到渔樵。
戴复古·宋
喜见新除目,
焚香洗眼看。
老儒居翰苑,
正士作台官。
有道为时用,
非才处位难。
寄声崔与李,
催促到长安。
戴复古·宋
买得南坡景,
创成西尉司。
宅幽连寺观,
地广带亭池。
能事事易了,
役民民不知。
题诗记颠末,
政不假人碑。